Na tych zdjęciach są widoczne elementy, które decydują o stabilności VFO. Są to: typowy trymer ceramiczny, kondensator styrofleksowy 47 pF oraz kondensator ceramiczny 82 pF z obudową oznakowaną pomarańczową farbą. No i oczywiście cewka nawinięta na żółtym, proszkowym Amidonie - T50-6. Ważne są też stabilne (dobrej jakości) wieloobrotowe potencjometry montażowe, które pozwalają "wciągnąć" VFO w potrzebny zakres przestrajania. Przy zastosowaniu widocznych na zdjęciach elementów i zamknięciu całości w obudowie, udało mi się uzyskać REWELACYJNĄ stałość częstotliwości VFO zbudowanego na strukturze MC3362P. W kilka minut po włączeniu, urządzenie PRAKTYCZNIE NIE "PŁYNIE"! Jeżeli ktoś zastosuje innego rodzaju niż użyte przeze mnie i widoczne na zdjęciach elementy LC, to musi się liczyć z potrzebą indywidualnej kompensacji termicznego dryftu częstotliwości. Jedynie trymer, jak widać, jest dość "dowolny". Ważne, żeby był to ceramiczny "garnuszek" ze starszej produkcji. Trymery w obu pierwszych Proteusach pochodzą od różnych producentów, a jednak obydwa urządzenia pracują bardzo stabilnie. CAŁA TAJEMNICA STABILNOŚCI VFO TKWI W ODPOWIEDNIEJ KOMPENSACJI TERMICZNEJ UKŁADU, A WIĘC W ZASTOSOWANIU ODPOWIEDNIO DOBRANYCH ELEMENTÓW L/C. I tu ciekawostka - współczynniki temperaturowe dla starszych trymerów ceramicznych są znacznie gorsze, niż dla nowoczesnych "plastików", a jednak tylko VFO z trymerami ceramicznymi pracują rewelacyjnie! Dlaczego? Czasami pozornie "gorszy" element, pozwala na lepszą kompensację temperaturową całego układu VFO. Tak właśnie jest w tym przypadku. Podobnie jest z cewką. Ktoś powie, że rdzeń Amidona w kolorze białym, a więc z materiału numer 7 o przenikalności bardzo zbliżonej do znakowanego na żółto materiału nr 6 jest lepszy, ponieważ według katalogu jest stabilniejszy temperaturowo. To prawda, zasadniczo jest lepszy, tylko nie koniecznie w tym układzie VFO. Obowiązuje tu podobna zasada jak w przypadku trymerów. Warto dodać, że VFO oparte na wewnętrznej strukturze MC3362P jest czułe na zewnętrzne pola wysokiej częstotliwości. Gdyby ktoś zdecydował się na zbudowanie urzadzenia większej mocy (QRO), to musi zadbać o dobre ekranowanie plytki głównej i wzmacniacza mocy. Zwłaszcza, jeśli wzmacniacz mocy będzie umieszczony we wspólnej obudowie z transceiverem QRP. Pierwsze i ostatnie zdjęcie pochodzi z mojego prototypowego egzemplarza Proteusa, a środkowe z egzemplarza #0002 Krzyśka SQ3LVZ. Różnice w rozmieszczeniu potencjometrów montażowych na płytkach wynikają z tego, że płytka prototypowa różniła się nieco swoją topografią od płytki, na której Krzysiek zmontował drugi egzemplarz "Protka". W międzyczasie, została poprawiona. Pierwsze śliwki robaczywki...